Missie II: ook geslaagd!

Jeetje mina, het moest weer op de ALbert-manier! We begonnen de dag weer veel te vroeg. Stond op om 9 uur en nadat ik het hotel was uitgestrompeld en het einde van de straat kon vinden, veilig over was gestoken, kwam ik terecht bij klote-indiers. Mijn plan was om vooraf een kaartje te kopen voor een autoriksja (soortgelijke tuktuk), want zo word je niet opgelicht. De plek waar je ze kunt kopen bevindt zich oa bij het treinstation. Ik wist alleen niet waar. Dus vragen. Meteen aandringen om er achter te komen waar ik naartoe moet. 'Nee, ik wil weten waar je een kaartje kunt kopen. Waar moet je naartoe? 'Naar de plek waar ik een kaartje kan kopen.' Waar moet je naartoe? Hmm, ik achtte het geen kwaad om het te vertellen: 'naar de Chinese ambassade.' Dat is Rs 150. 'Gister betaalde ik Rs 80. En bovendien vroeg ik niet naar de prijs, ik wil weten waar ik een kaartje kan kopen.' Roept ie de chaufeur erbij en zegt, hij moet naar de Chinese ambassade. Ok, zegt de chauffeur, dat is Rs 150. 'Je luistert niet, je wilt alleen maar geld hebben. Geld. Je hoort toch dat ik om die plek vraag!! Geef me gewoon antwoord op mijn vraag, je wilt me gewoon niet helpen, net als iedereen hier. Flikker effe lekker op met je Rs 150.' Huhhuh, blabla, dit en dat.
Krijg de tering, tering-Indier.
Dat begon al goed

Moest wachten op de man die de kaartjes verkocht. De plek had letterlijk ZO'N bord wat je eigenlijk niet kon missen. Eindelijk had ik mijn kaartje. Het scheelde uiteindelijk maar Rs 20 (wat, 35 cent??), maar dat doet er niet toe. De rit verliep voorspoedig, had wel het idee dat ie omreed, maar dat boeide me niet. Ik had immers al betaald. En de Indiersprijs, dus vanmij mocht ie er zo lang over doen als ie wilde.
Nou, ook niet echt eigenlijk, want de ambassade sloot om 12 uur. Vette rijen natuurlijk, want gister was ie dicht. Stond 25 minuten te wachten en ik was letterlijk nog geen millimeter naar voren geschoven. Hoewel er wel al twee mensen waren geholpen. Naast al het gebruikelijke voordringen schoot het dus nog steeds niet op. Ik zeg altijd wat van en tegen voordringers. Dus nu ook. Die ging weer achter me staan. Dat viel weer mee. Gister in het restaurant bij de toonbank ging ie ertegenin. Dat is niet beleefd. Volgens hem was het de fout van de ober, die hielp hem eerder. Dat vond ik niet, je had moeten zeggen dat ik eerder was. Nee want blabla. Nou, krijg jij dan ook maar lekker de tering, ook tering-Indier. Dan schroom ik niet om wat beldigends te zeggen. Dan ben ik boos. Toen was hij al geholpen en liep met een onvriendelijk gezicht weg. Pffff, ik ben toch groter :D

Na 25 minuten kwam ik erachter dat ik in de verkeerde rij stond! Lekker slim, gast. En de juiste rij ging veel sneller! Kut met peren, sukkel. Dus naar de andere rij. De ex-voordringer keek me vragend aan van 'ja eehhh, maar wat ik nou doen?' Attent dat de man niet meteen mijn plek inpikte. Maar ik wuifde dat ie naar voren kon gaan.

Ik ga er later verder op in, moet nu gaan.

misselijke gozer!!
that's me :)

Nou mensen, daar ben ik alweer hoor. Zeikerds...
Oye, zei ik dat hardop? :)

En dat was dan ook weer attent van mij (om het verhaal te vervolgen).
Goed, ik las tijdens het in de rij staan dat de ambassade geen contant geld accepteerde. Fuckstra, wat is dat dan? Aangezien ik buitenlander ben (nee, is niet leuk om gediscrimineerd te worden als je een andere huidskleur hebt. Dus bij deze aan iedereen excuses voor het bestaan van dit fenomeen.), kan ik daar wellicht misbruik van maken (geen commentaar, haha geintje). Daar was ik aan de beurt. Ik geef haar het papiertje en zij vraagt om een bewijs van betaling aan de bank. 'He? Wattuh?' Ben een goed acteur... Zij uitleggen. Ach, wat maakt het ook uit, dacht ik, het ziet er ogenschijnlijk simpel uit om het op hun manier te doen, de bank is dichtbij en we hebben nog tijd. En zo trok ik weer de weide wereld (straat, want de bank bevond zich in dezelfde straat) in om mjin missie af te ronden. Nou, bij de poort zeiden ze al dat de banken gesloten waren ivm een vakantiedag.
WAAAATTTTT?! WAAAAAATTTT??!!!! Wat de fuk? Dat meen je niet! 'Jawel.' Shit, mierde mierda, scheisse, katzo. Dat kan ik niet gebruiken, mensen, ik vlieg morgen. Pffff, en die Chinezen met hun bureaucratische regels waar zich waarschijnlijk altijd en te immer aan houden, brengt mij in een vervelend pakket. Dit betekent dat ik moet wachten op maandag en dus mijn vlucht moet annuleren (nieuwe kopen?) en alleen maar Kolkata moet om de volgende dag direct weer te vliegen. Shit.

Terug naar het loket. De dame achter het loket gebaarde meteen dat ik naar voren moest komen (jeetje, wat heb ik NOU weer gedaan?!). Ik vertelde dat de banken dicht waren ivm vakantiedag. Hmm, dan moet je maandag terugkomen. 'Eeehhh, ik vlieg morgen...' Mijn verwilderde, angstigkijkende en verbaasde ogen waren geen acteerwerk. Of ik het kon bewijzen. Ja hoor, dat kan ik wel. Alleen lag het bewijs in mijn hotel! Maar wacht, ik kreeg een sms van het reisbureau toen ik mijn vlucht boekte. Yes! Snel in mijn telefoon gekeken. Oeps, was alleen de bevestiging van mijn vlucht uit Kolkata en dat was pas na het weekend. Ik zei maar dat ik de sms niet meer had, want in theorie had ik tot maandag kunnen blijven. Wonder boven wonder; wonderschoon deed ze er niet al te moeilijk over en zei ze al snel, 'ok, geef dan maar contant.' Mijn heldin, mijn grote geliefde, wat was ze opeens mooi.
Ik gaf haar 3 biljetten van Rs 500. Ze zegt 'het is Rs 1300.' Ik zeg 'hou maar, ik ben allang blij.' 'Nee, het is Rs 1300.' 'Sorry, maar ik heb het niet kleiner, hou die 200 maar.' Nou, daar begon ze niet aan. Ik weet niet of ik daar mee moest instemmen of niet, over haar degelijkheid. Mensen erbij gehaald en ja hoor, iemand 500 omwisselen in 5x100. Cheers, mate!

En zo verliet weer een tevreden klant het pand. (Zin uit sketch 'Kussentjesverkoper' van Herman Finkers...) Met weinig moeite kreeg ik een autoriksja (geloof ik, want dat herinner ik me eigenlijk niet meer) en die bracht me naar ... jawel, de tent waar ik mijn dagelijkse beker koffie inhaleer.
Alwaar ik een Zwitser ontmoette waarmee ik de volgende dag wat sightseeing deed en waarover ik later een aparte (kleine?) blog zal schrijven.

Eind goed, al goed. Ik kan naar de Chineze muur. Maar het kostte weer wat kilootjes, vocht en nagels.

og