april 6

Vandaag wat ontbeten. Rare combi, als je het mij vraagt. Maar ja, ik ben een raar persoon :D. Ik bestelde een garlic naan (soort brood met knoflook) met een ommelet (2 overigens, was standaard). Het smaakte me wel erg goed. Maar ja, ik ben dan ook een goed persoon. Hehe.

Was wel grappig. Ik kom daar aan (iedereen direct zingen en handje geven natuurlijk. Oh nee, dit keer niet), en het was vol. Nu is het India zo dat als er geen tafels vrij meer zijn, je gewoon bij iemand kunt aanschuiven. En zo geschiedde. Ik keek wat rond en besliste op het laatste moment dat ik een Francaise gezelschap ging houden. Niet dat ik wist dat ze uit Frankrijk kwam, toen nog niet. Maar daar gaat het hier niet om. Dacht ik zo te weten, he. Anyway, wat gebeurt er? Nee! Ook niet. Nee, bijna... Inderdaad, iedereen (echt iedereen) verliet na een tijdje het restaurant. Leeg. Behalve de tafel waar ik aan zat. EN, de Francaise. Ik moest zichtbaar lachen om het idee. Het lot, dacht ik nog. Grappig.

Dan maar wat zeggen. Gelukkig was het een open type. Ze heet Marie en ze komt, jawel... uit Frankrijk. Na wat gekletst te hebben, moest ze weg. Ok, doei. Wie weet treffen we elkander nog een keer in deze stad met 10+ miljoen inwoners. TOCH?? ;)

Zo joh, je maakt wat mee hier.

Straks mijn weg vervolgen naar een boekentent. Ik wil nog wel eens lezen als ik reis (vakantie noem ik het niet meer, immers ik heb helemaal geen vakantie, ik ben gewoon vrij). Daarna een vlucht boeken. De vlucht was inmiddels 1200 roepies duurder geworden. FUCKING HELL!! 1000 roepies is 20 euro ofzo, daar niet van... Maar bleek dat ik bij de verkeerde airline zat te kijken. Degene met de goedkope prijs was zelfs nog goedkoper geworden.

Gister kwam er een man naar me toe die hash aan me wilde verkopen. Ik zeg 'nee'. Het was de fucking zoveelste al die op me af kwam. 'Is heel goede kwaliteit', zegt ie. 'Nou weet je wat, rook er dan maar lekker veel van, zodat je hersens ontploffen', zeg ik. Begreep ie niet. 'Wat is je land?' Ik zeg 'ik heb geen land.' 'Je hebt geen land...' Ik, 'nee ik heb geen land.' Hij dan 'waar kom je dan vandaan?' Ik 'from hell.' Kolerelijer hield daarna nog steeds niet op!!

Om nog maar te zwijgen over als je een winkel binnen stapt... Pfffffffffff. Het scheelde weinig of ik had er eentje loeihard op z'n arm geslagen.

Dat doet me denken aan 'het maakt niet uit'. Dat komt nog wel een keer.