Das Leben der Anderen

Laatst was ik Zomergasten aan het kijken. Te gast was Carice van Houten. Ik weet nou nog altijd niet of ik die mooi moet vinden. Moet natuurlijk niet, dat is geheel aan mij... Maar ze is wel erg mooi. Maar aan de andere kant gaat dat beeld soms weer totaal weg. Erg intrigerend eigenlijk.
Het was een heel interessant interview. Het is een merkwaardig type, die Carice. Weer erg intrigerend eigenlijk. Ik had op een gegeven moment het idee dat ze lichtelijk autistisch is, iets wat je helemaal niet aan een persoon hoeft te merken overigens. Ik vond het in het begin van de avond maar een vreemd mens. Gelukkig duurt het programma lang en ben ik blijven kijken (ze is in meerdere opzichten immers intrigerend). Aan het eind van het programma had ze mijn hart gestolen. Ze is heel aandoenlijk en ik heb het idee dat veel mensen haar niet kunnen begrijpen of haar niet in kunnen schatten. Ik misschien ook niet, maar dat besef had ik wel.

Ze had het op een gegeven moment over de film 'Das Leben der Anderen'. Die film heb ik ook gezien (in de bioscoop nog wel) en ik was zwaar onder de indruk. Het was meteen al een klassieker. Ik kan me niet herinneren of 'mijn' Carice (haha) het over het einde van de film had gehad maar zo niet, hier komt ie: het einde van die film heeft één van de beste eindes die ik ooit gezien heb. En ik heb veel films gezien! Het is zo verschrikkelijk toepasselijk op wat er gebeurt in de film dat je je geen ander einde kunt wensen. De laatste vier woorden vormen zo'n beetje de beste zin van alle films.
Kijken dus, en niet alleen om het einde. Er bestaan mensen die goede dingen doen, zonder dat jij dat weet...

Nee, dat was niet de laatste zin van de film :D
Het waren immers 4 woorden ; )