Helaas heb ik twee zussen. Dat zei ik vroeger altijd. En achter die uitspraak sta ik nog steeds. Mijn zussen zijn zo lief, dat ik altijd meerdere zussen heb gewild. En vandaar de gedachte ‘helaas maar twee zussen’ ; ). Laatst zat ik met één van hen (de jongste) in de auto. Ik reed en zij had post wat op de bus moest. Op de bus… Beetje rare manier om te zeggen dat je een poststuk moet posten, eigenlijk. Een Belgische vriend (dezelfde als eerder: hoi Robin!) vertelde me ooit eens ‘jullie Nederlanders zitten op voetbal, maar je zit er toch niet op?’ Haha, erg scherp, pik. Nee, je zit niet letterlijk op een voetbal. In België zeg je dan ook dat je aan voetballen doet. Als ik het me goed herinner.
Van voetbal weer terug naar de brievenbus, want daar moest die brief van m’n zus in. Daar zag je toch wel dat we uit hetzelfde nest komen. Want wat zegt ze? “Het is toch raar dat die dingen niet bij een bushalte staan?!” Oh, dacht ik, dat is slim, dan kun je de post in (in!, Robin :D) de brievenbus doen als je met de bus moet. Een hoop mensen gaan met de bus, dus dat is handig. ’s Ochtends als je dan naar je werk moet, neem je de post mee en die gooi je, hup, zo in de bus. “Nee, zegt m’n zus, dan kun je de auto daar makkelijk even een paar seconden parkeren en meteen weer wegrijden (haltes hebben meestal een inhammetje). Nu staan ze op onmogelijke plekken langs de weg waar je nooit kunt stoppen.” Hmm ja, dat zou ook handig zijn.
Aangezien ik dit idee een warm hart toedraag, schrijf ik er graag iets over. Dus, lezend Nederland (=postbedrijf), zet brievenbussen bij bushaltes. En bij stations, maar ik heb het idee dat ze daar al staan…
"idee"… humor : )
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment