Thursday, December 3, 2009

Hart

Volgens mij is er een nieuwe babe opgestaan in tv-land. Haar naam: Lauren Verster. Absoluut een beauty. En wederom vraag ik me af hoe het toch kan dat zij zo mooi is (aantrekkelijk?) en iemand anders niet. Waar ligt dat toch aan, kan iemand mij dat vertellen?

Het uiterlijk is niet de enige reden dat ik naar haar programma kijk (al is het een grote :D). Ze presenteert ‘Lauren verslaat’, een programma die op zoek gaat en verslag doet van pakkende situaties in de maatschappij. Soms is het gevaarlijk, soms ontroerend, soms bizar. Maar het is altijd emotioneel op een manier dat het je pakt en dat komt, denk ik, omdat ze zo dicht bij de mensen komt. En dat vind ik klasse. Zo zou ik ook tv maken. Ze komt dicht bij de mensen om erachter te komen wat er echt aan de hand is en niet van een afstandje bekijken of uit vierde hand horen hoe het zit.

De aflevering in Detroit waar mensen uit hun huis werden gezet omdat ze hun huis niet meer konden betalen was ronduit … ja, wat was het eienlijk. Ze reed mee met zogenoemde ‘bailiffs’, een combinatie van een deurwaarder en een agent. Hij gaat met een groep mensen (en een uitzettingsbevel van de rechter) naar mensen toe en zet ze hun huis uit. De mensen van de bailiff gooien alle spullen in het huis in een container die buiten staat (die hebben ze al meegenomen), veranderen de sloten en zetten de personen die in het huis wonen (woonden) zonder pardon op straat.

Daar sta je dan. Je kunt je huis niet meer in, al je spullen die je hebt liggen in een open container voor je deur. Je hebt pech als het regent en dubbel pech als je ’s nachts niet bij je huis (lees: bij je spullen) kunt slapen, want de volgende ochtend zijn je spullen weg, gestolen. En als het de moeite voor anderen niet waard is om je spullen te stelen, wordt de container na 48 uur naar een onbekende plek gebracht.

Laat ik daar even duidelijk over zijn: iemand komt bij jou naar binnen, verandert de sloten, gooit je spullen weg en jouzelf het huis uit. Je bent in één klap dus alles kwijt en je woont op straat. Ze waren op een gegeven moment bij een vrouw die buiten stond in haar jas en schoenen (zonder sokken). Meer had ze niet. Ze had van de ene op de andere minuut geen huis mee. Nu stond ze buiten in kou, zonder geld, zonder kleren, zonder telefoon, zonder slaapplaats, zonder Godvergeten liefde, zonder Godverdomde helemaal niks! Binnen een kwartier werd ze een zwerver. Ze was in shock en wist niet wat ze nu moest doen, waar ze heen moest. Ze wist echt helemaal niet meer wat er aan de hand was en wat er ging gebeuren. Het is onvoorstelbaar dat dit kan gebeuren. Lauren stond erbij en wilde haar niet alleen laten. Ze kon het niet over haar hart krijgen om weg te gaan. Maar ze moest. Wat gaat er door je heen als je dat vrouwtje alleen laat? En gewoon weg te lopen? Ik had niet graag in haar schoenen willen staan.

De mensen die hun huis niet meer kunnen betalen zullen wel eerst een aantal waarschuwingen gehad hebben maar wat kun je er tegen doen als je geen baan kunt vinden? Het is een trieste constatering van een wereld waarin we leven. Het draait echt alleen maar geld. Mensen doen alles om geld te verdienen en om meer geld te verdienen. Men gaat over lijken, is bang voor de bazen, bang voor de publieke opinie. We leven middels regels en wetten, die er zijn om geld te verdienen, niet om mensen te helpen. Ik bedoel, wat heeft een bank er nou aan om iemand een huis uit te gooien dat toch niet verkocht zal worden? Het maakt niet uit, het huis is van de bank en dus moet de bewoner er uit. En de rechters werken er aan mee, want het is de wet.

Het is pijnlijk om te zien welke richting we de laatste jaren zijn opgegaan. We worden steeds harder, we denken niet meer na, we zijn bang. Alles draait om geld en om wat een ander vindt.

Laten we hopen dat als het op deze manier moet gaan, de kalender van de Maya’s voor een reden ophoudt…

No comments: