Applaus!

Waarom schrijf je eigenlijk niet gewoon aplaus? Ook raar…

Arie Boomsma was uitgenodigd om tafelheer bij ‘De wereld draait door’ te zijn. Interessant figuur. Voordat hij en Matthijs (waarom eigenlijk niet gewoon Mathijs?) aan tafel gingen, moet Arie eerst wat voorlezen uit zijn eigen column (waarom eigenlijk niet gewoon colum? Die n spreekt niemand uit!) in het blad ‘Linda’, van Linda de Mol (die snapt het, want die noemt haar blad in ieder geval geen Linda de Mol…). Dan wordt het licht gedimd en komt er een galm in zijn microfoon zodat het lijkt alsof hij op de kansel staat (heet dat zo?). Een klein beetje plechtig maken ze het wel bij DWDD. Goed, Arie (voor de wat ouderen onder ons doet de naam lichtelijk denken aan Arie J. Beukenoot. Waar staat die J voor, vroeg iemand aan meneer Beukenoot. Waarop hij antwoordde: nou, voor Beukenoot). Shit ouwe, dwaal eens een keer niet zo af!! Juist. Goed, Arie was klaar met voorlezen uit zijn colum, welke ging over de vraag of Dirk Scheringa een Job van onze tijd is of een huichelaar. Licht ging weer omhoog en de galm verdween.

Lieve mensen, ik wil jullie niet onthouden van het feit dat ik even trots was op de Nederlander in het algemeen. En waarom? Omdat er niet ge-applaudiseerd werd. Je kunt niet een scheet laten op tv of er wordt meteen een staande ovatie gegeven door het schapenpubliek. En nu stopte Arie met voorlezen en het bleef gewoon stil. Geen gezeik, zo fantastisch was het ook weer niet en helemaal terecht. Er wordt om minder geklapt. Ik was ontzettend blij dat iemand eindelijk gewoon iets kon doen en dat daar niet voor geklapt hoefde te worden. Laten we dat erin houden, lieve mensen. Één keer klappen voor iemand is genoeg en niet zoals voor gasten bij Jensen, wanneer iemand ooit in zijn of haar verleden eens een keertje af heeft gewassen meteen iedereen moet klappen of bij elk goed antwoord bij een quiz. Achterlijk, debiel klapvee.

Hulde voor het publiek bij DWDD dus. Moge vele stille bewonderingen volgen op tv.