Op 29 december reed ik midden in de nacht in mijn vehikel huiswaarts. Plotseling begon het heftig te sneeuwen zeg. Binnen een mum van tijd was het hele wegdek wit en kon je de markeringsstrepen en waar de weg ophield niet meer zien. Ik reed op de snelweg en mensen reden 60 km/u maar je kon bijna niet harder. Remmen had geen zin en met sturen moest je voorzichtig zijn. Ik was de enige die op de linkerhelft reed. Niet omdat ik ik ben of omdat ik 120 km/u wilde rijden maar omdat ik dacht dat verse sneeuw stroever is dan platgereden sneeuw (is ijs?). Als ik namelijk over straat loop, dan loop ik het liefst op de sneeuw waar nog niet gelopen is, dan glij je minder snel uit, probeer het maar eens. Of dat ook voor op de weg geldt met auto’s, dat weet ik niet. In de stad reed ik midden op de weg, omdat daar de sneeuw nog vers was. Er was namelijk nog nergens gestrooid, zelfs niet op de snelweg. Neem mijn rijgedrag niet klakkeloos over, ik ben geen geen expert.
Maar die belijning zag je dus ook niet. Da’s best vreemd, want je weet niet hoe ver rechts of links je kunt rijden voordat de berm begint. En aangezien ik op verse sneeuw wilde rijden, reed ik betrekkelijk veel rechts of links. Mijn voorstel aan de Minister van Verkeer en Waterstaat is dan ook om te overwegen om oranje/zalmkleurige belijning aan te brengen, omdat je die beter door de sneeuw heen ziet.
Dan zal ik in dezelfde brief nog eens schrijven dat ie een campagne moet beginnen om mensen al vaart te laten maken op de invoegstrook zodat ze met een gepaste snelheid invoegen en niet met 80 km/u, om pas op de snelweg gas te geven en daarmee hun medeweggebruikers in levensgevaar brengen.
No comments:
Post a Comment