Ik gooi maar eens een balletje op. Niet dat er iets mee gedaan wordt, want niemand leest dit (stop er dan mee, man :D). En ach, misschien bestaat het idee al. Ik zal straks eens zoeken of dat inderdaad het geval is. Maar voorlopig kwam van de ene gedachtestroom de andere en dat leidde in de hersenmassa van yours very truly tot het volgende:
Je moet een kind niet opvoeden maar begeleiden.
Wacht effe, ik ga dat meteen opzoeken, want dan kan ik dat gewoon kopiëren en plakken, haha. Nee, ik ben geen familie van Diederik Stapel hoor : )
Pfff, als je op 'kind opvoeden begeleiden' zoekt, krijg je wel heel veel hits. Ik heb niet de moeite genomen om er eentje te openen, dus ik weet niet of er bedoeld wordt dat het in elkaars verlengde ligt of dat je (zoals ik) kiest voor het begeleiden van een kind ten opzichte van het opvoeden van een kind.
Ik word nu al moe van mezelf...
Waarom nu weer begeleiden en niet gewoon opvoeden? Dat is niet zo een twee drie gezegd. Cq geschreven. Laat ik gewoon ergens beginnen en kijken waar het schip strandt. Ik vind dus dat je een kind moet begeleiden. Als je het opvoedt, dan voed je het zeer waarschijnlijk (en onbewust) op naar jezelf als voorbeeld. Jij bent ook opgevoed en die waarden en normen heb je meegekregen en die zijn door jou vaak ook als normen en waarden gesteld. Een kind opvoeden heeft iets dwingerig. Een kind 'moet dit' en 'mag dat niet'. Maar een kind bestaat uit een ander karakter dan zijn/haar vader en moeder. Natuurlijk erft het wel bepaalde karaktereigenschappen van de ouders. Maar ook eigenschappen van de opa's en oma's. En van hun opa's en oma's en hun opa's en oma's, etc. Een kind krijgt van alle generaties als het ware iets mee. En het belangrijkste, het heeft ook iets nieuws in zich. Je kunt dat nieuwe, nee sorry, je mág dat nieuwe niet onderdrukken door jouw normen en waarden in te prenten. Uiteindelijk gaat het erom dat je kind zich ontwikkelt. Dat gebeurt dankzij de genen (die samen mede zorgen voor iets unieks in het karakter) en de omgeving. Het is aan de ouder(s) de taak om de ontwikkeling zo te stimuleren dat het kind opgroeit opdat de ware 'ik' tot wasdom komt.
Dan kun je zeggen 'misschien hebben de ouders van Adolf Hitler en Anders Breivik dat ook wel gedaan'. Dat is een terecht kritische opmerking. Als ik zeg dat je een kind moet begeleiden in plaats van opvoeden, dan wil ik daar niet mee zeggen dat je het kind loslaat en dat het alles mag doen wat God verboden heeft. Een kind heeft natuurlijk wel sturing nodig. En het liefst de juiste kant op. Wat mij betreft ben ik van mening dat we (als mens) niet als doel moeten hebben om elkaar te laten lijden. Gezien al het (bewuste) leed en verdriet op Aarde ben ik daarin in de minderheid, maar goed, ik blijf optimistisch en relateer mijn 'begeleiden' onder andere aan deze richtlijn.
Maar misschien moet ik het ook van de andere kant bekijken. Stel, ik zeg 'je moet een kind opvoeden, niet begeleiden', wat zouden dan mijn argumenten zijn? Dan rijst de vraag wat er bedoeld wordt met 'begeleiden'. Dat klinkt namelijk wel erg losjes. Met opvoeden heb ik dan het idee dat je je kind leert wat bijvoorbeeld het verschil is tussen goed en slecht. Je brengt iets over ten opzichte van dat je je kind begeleidt/stuurt. Dat overbrengen is misschien een cruciaal verschil tussen begeleiden en opvoeden. En het lijkt wel alsof je meer betrokken bent bij opvoeden dan bij begeleiden.
Tja, de waarheid ligt in het midden. Het is voor mij wel duidelijk dat het begeleiden van een kind meer aandacht verdient.
Je moet een kind niet opvoeden maar begeleiden.
Wacht effe, ik ga dat meteen opzoeken, want dan kan ik dat gewoon kopiëren en plakken, haha. Nee, ik ben geen familie van Diederik Stapel hoor : )
Pfff, als je op 'kind opvoeden begeleiden' zoekt, krijg je wel heel veel hits. Ik heb niet de moeite genomen om er eentje te openen, dus ik weet niet of er bedoeld wordt dat het in elkaars verlengde ligt of dat je (zoals ik) kiest voor het begeleiden van een kind ten opzichte van het opvoeden van een kind.
Ik word nu al moe van mezelf...
Waarom nu weer begeleiden en niet gewoon opvoeden? Dat is niet zo een twee drie gezegd. Cq geschreven. Laat ik gewoon ergens beginnen en kijken waar het schip strandt. Ik vind dus dat je een kind moet begeleiden. Als je het opvoedt, dan voed je het zeer waarschijnlijk (en onbewust) op naar jezelf als voorbeeld. Jij bent ook opgevoed en die waarden en normen heb je meegekregen en die zijn door jou vaak ook als normen en waarden gesteld. Een kind opvoeden heeft iets dwingerig. Een kind 'moet dit' en 'mag dat niet'. Maar een kind bestaat uit een ander karakter dan zijn/haar vader en moeder. Natuurlijk erft het wel bepaalde karaktereigenschappen van de ouders. Maar ook eigenschappen van de opa's en oma's. En van hun opa's en oma's en hun opa's en oma's, etc. Een kind krijgt van alle generaties als het ware iets mee. En het belangrijkste, het heeft ook iets nieuws in zich. Je kunt dat nieuwe, nee sorry, je mág dat nieuwe niet onderdrukken door jouw normen en waarden in te prenten. Uiteindelijk gaat het erom dat je kind zich ontwikkelt. Dat gebeurt dankzij de genen (die samen mede zorgen voor iets unieks in het karakter) en de omgeving. Het is aan de ouder(s) de taak om de ontwikkeling zo te stimuleren dat het kind opgroeit opdat de ware 'ik' tot wasdom komt.
Dan kun je zeggen 'misschien hebben de ouders van Adolf Hitler en Anders Breivik dat ook wel gedaan'. Dat is een terecht kritische opmerking. Als ik zeg dat je een kind moet begeleiden in plaats van opvoeden, dan wil ik daar niet mee zeggen dat je het kind loslaat en dat het alles mag doen wat God verboden heeft. Een kind heeft natuurlijk wel sturing nodig. En het liefst de juiste kant op. Wat mij betreft ben ik van mening dat we (als mens) niet als doel moeten hebben om elkaar te laten lijden. Gezien al het (bewuste) leed en verdriet op Aarde ben ik daarin in de minderheid, maar goed, ik blijf optimistisch en relateer mijn 'begeleiden' onder andere aan deze richtlijn.
Maar misschien moet ik het ook van de andere kant bekijken. Stel, ik zeg 'je moet een kind opvoeden, niet begeleiden', wat zouden dan mijn argumenten zijn? Dan rijst de vraag wat er bedoeld wordt met 'begeleiden'. Dat klinkt namelijk wel erg losjes. Met opvoeden heb ik dan het idee dat je je kind leert wat bijvoorbeeld het verschil is tussen goed en slecht. Je brengt iets over ten opzichte van dat je je kind begeleidt/stuurt. Dat overbrengen is misschien een cruciaal verschil tussen begeleiden en opvoeden. En het lijkt wel alsof je meer betrokken bent bij opvoeden dan bij begeleiden.
Tja, de waarheid ligt in het midden. Het is voor mij wel duidelijk dat het begeleiden van een kind meer aandacht verdient.
No comments:
Post a Comment