Ja, even inkomen

Als je bij de kassa staat, dan moet je eens opletten hoe vaak mensen 'ja' zeggen als de cassiere (m/v) het bedrag noemt.

“Dat is dan 12,99.”
“Ja.”

“Dat komt uit op precies 45 euro, mevrouw.”

“Ja.”

Ik betrap mezelf erop dat ik het zelf ook wel eens doe. Maar waarom doen we dat eigenlijk? Is het een verkorte versie van 'ja, inderdaad, hoe is het mogelijk!'. Of 'ja, dan ga ik nu maar betalen'. Of 'ja, ik had niet anders verwacht eigenlijk'. Of 'ja, dat zie ik zelf ook wel hoor, trut'. Of kloothommel, als het een man is.

Hoe het ook zij, veel mensen doen het. Wat moet je anders zeggen dan, 'nee'? Zal wel door beleefdheid komen. Dat je geen stilte wilt of dat je uit fatsoen iets terug wilt zeggen.

Waar gaat dit eigenlijk over? Tja... geen idee. Ik moet er weer inkomen, denk ik.