Religie is een stok om op te leunen, niet om mee te slaan

Ja ja, de koffie met muffin gaat onverminderd voort. En vandaag gaat het er hopelijk weer van komen. Hmm, misschien moet ik eens berekenen wat ik in een jaar uitgeef aan koffie en muffins. Wat is ook alweer het meervoud van koffie??!

En altijd neem ik mijn kleine, trouwe laptopje mee om te schrijven. Waar schrijf je dan allemaal over, zou je je afvragen. Ja, dat vraag ik me ook wel eens af...

Ik had het erover met een collega, dat ik zo 'vaak' koffie ga drinken. Het is en blijft (voorlopig) een soort oase, net zoals dat in India was. Dat wordt mede veroorzaakt door het feit dat ik verder nog altijd geen koffie drink; niet thuis, op werk of op visite. Even weg van de drukke wereld. Al is het in Nederland wel anders, eigenlijk. In India, geloof het of niet, was het veel rustiger in die tentjes! Hier is het een gekakel van jewelste. Dat komt waarschijnlijk omdat de Indiase sterveling nooit in die tentjes kwam. Helaas te duur voor hen, denk ik. Dat het zo rustig was, was voor mij natuurlijk erg prettig, want op die manier kon je echt even de drukke wereld verlaten. En dat wilde je wel als je er midden in zat. Wat dat betreft is het geen verbetering. Dus wellicht is het een soort routine geworden.

Hoe het ook zij, ik geniet er weer elke keer van. De grootste latte, de muffin. Het laptopje gaat open en ik schrijf over alles en nog wat. En daar had ik het met die collega over: wat kan een mens toch gelukkig worden van iets simpels. Waarbij ik verder ging denken: waarom kijken we niet naar onszelf? Moet je daadwerkelijk iemand in de fik steken of iemands hoofd afhakken om gelukkig te worden? Je kunt toch ook met je vrienden of familie samen zijn, af en toe een of ander lokaal (tafel)spel spelen, met wat thee of rum erbij en het over allerlei onderwerpen hebben? Word je daar dan minder gelukkig van dan naar een ander te kijken, die te oordelen en zijn hoofd eraf te hakken?