Likete?

Laatst zat ik weer koffie te drinken. Weinig schuim in mijn latte, alstublieft. Weinig? Ja. De meeste mensen willen juist meer schuim. Ok, doe dan maar meer schuim.

Bezopen griet.

Ik vraag praktisch altijd om minder schuim (absurd eigenlijk, want een latte is al met heel weinig schuim, maar omdat de Nederlander graag meer schuim wil, is het standaard dat er in Nederland veel schuim wordt geserveerd) en soms krijg ik dan toch vet veel schuim, hahaha (kan ik dan wel weer om lachen). Dan zit die halve beker vol met schuim. Nou goed, deze keer was dat niet zo. Ik ging zitten en keek tegen een groot beeldscherm aan waarop foto's werden getoond die klanten hebben gepost op de Facebookpagina van het koffiezaakje. Zie ik opeens een foto van een moeder en een dochter, waarbij ik dacht 'kolere, dat zal je moeder toch zijn!'. Dat is gewoon lullig voor die dochter, want die zal direct met een schoonheidscomplex opgroeien. Ook lullig voor de vader van die dochter, want zoals mijn moeder altijd zei 'een mooie vrouw is nooit voor jou alleen' (iets wat ik middels mijn lieve wezentje ook moet doorstaan!). Needless to say dat ik elke keer als die foto (foto van de week, trouwens) voorbij kwam, ik voor dat beeldscherm ging staan. Of ik dat beeldscherm niet meer wil aanraken, zei de barista (het was geen eens een vraag). Eeh, nee. Ik vroeg aan de barista of ze het telefoonnummer had van die vrouw. Nee. En of ik het etablissement wilde verlaten. Nou ja zeg, stomme flutgriet, met jullie niet te zuipen bocht en muffins waar ik misselijk van word (omdat ik er al zoveel op had, maar dat zei ik natuurlijk niet). Moest ik weg. Ik bleef net zolang wachten tot die foto weer voorbij kwam en likte snel over het beeldscherm.

Lullig is het wel voor dat meisje. We leven in een door geld geregeerde wereld waar schoonheid een bepalende factor is.