Chindia?

Na wat foto’s gedeeld te hebben met de Amerikaan

(eenrichtichtingsverkeer…) vertelde de gids dat als ik rechtdoor liep, ik zou uitkomen op een heuvel die door mensen was gecreeerd en vanwaar je de Verboden Stad kon zien. Mooi, dacht ik. Ik lopen. Kom ik aan het eind van de weg, geen heuvel. Dan raak ik meteen geirriteerd he. Als je het goed wil hebben, moet je het zelf doen. En die klotegids van de Muurgaf dus verkeerde aanwijzingen. Ik had het kunnen weten! Zoiets gaatmaar zelden goed. Helemaal bij mij. Ik moet ook verder vragen, is het alleen maar rechtdoor, staan de borden duidelijk aangegeven, is het een rechte weg of is er een splitsing, is er iets herkenbaars in de buurt,in de buurt?, er tergenover/naast, is het exact 500 meter of 5000 meter,etc. Ik liep recht op een muur af (niet de Chinese, zo ver was ik ookweer niet). Links of rechts? Dan maar rechts want ik zie daar toch een ingang naar iets. Had die hufter toch gelijk. Ik loop daar door die poort en lees een paar regels aan een muur (nee!!!!!!!!!!!! Niet die Muur!!). Komt er opeens een bewaker dat ik van het terrein af moet. Ja, wat is dat nou, dit is een touristenattractie! Dat was het dus niet, het was een soort peuterschool. Dat kon ik ook niet lezen hoor, ik ben geen Chinees. Had die hufter dus toch geen gelijk. Hufter.

Dan maar uit irritatie verder lopen en daar de hoek om. En zie, weer een ingang. MET een hoop toeristen. Nou… begon ik te denken. Komt er uiteraard een vent naar me toe die wat wil verkopen. Deze keer trips naar de Muur (ja, die ene nu wel ja…). Nee, daar ben ik al geweest. Toch vol blijven houden. Ik was al niet zo vrolijk, ivm met huftertje (hoewel ik het wel gevonden had en hij toch gelijk had, want je kon over die muur (geen woord!!!) zien waar ik zeg maar tegen aan liep dat er iets op die heuvel stond…) en nu deze vent. Ik was dus erg kortaf en negeerde de vent verder. Bij de poort naar het park waar de heuvel zich bevindt, stonden twee Chinese dames. Ik wilde eerst weten of het wel DE heuvel was, en vroeg daar ook naar. Geen woord Engels! Dan word ik ook weer boos he. Je potverdikkeme op een toeristsiche plek toch geen mens neer die geen Engels spreekt?!?! Kan zij niks aan doen, dat weet ik wel, maar de organisatie wel. Bovendien zie ik niet in welk woord ik van ‘Co Hill’ verkeerd uit spreek opdat zij dat niet bergeep. Ik zat er helemaal met handen en voeten uit te beelden (scheppen, met vingers op trap lopen) of dat de heuvel was met uitzicht over de Verboden Stad. Geen woord van begrepen. Of uitdrukking met ledematen. Diep zuchten. Gelukkig bleek de andere dame wel ‘Co Hill’ te begrijpen en die zei dat ik eerst een ticket moest kopen aan de andere kant van de weg. Shit. Op de weg naar de overkant komt weer die vent naar me toe met z’n trips. Sodemieter op, ik heb toch al gezegd dat ik niet geinteresseerd was! Maar ik zei niks, want dan krijgt ie toch feedback. Dus negeren. Ik nog bozer. Het was uiteraard niet aan direct aan de overkant van de weg, dus weer zoeken. Nog weer bozer. Het was aangenaam te ontdekken dat er geen rij stond bij de kassa, dus ik kon direct vragen of ik hier een kaartje voor Co Hill kon kopen. Ik zal het commentaar voor me houden toen bleek dat ook het mens aldaar geen woord Engels sprak. Toen had ik het helemaal gehad en had besloten dat alle Chinezen Co Hill in al hun miljard reten konden steken dat ik terug ging naar het hostel.

Komt toch onderweg die kutvent van die trips weer naar toe!!!!! Gloeiende gloeiende vuile vieze irritante aaaaaaaaaaaaahhh!!! Die mag echt van geluk spreken dat ie nog aan de overkant van de weg stond, want ik weet niet wat ik had gedaan. Ik hoefde gelukkig (voor hem) niet over te steken maar hij stond daar al zwaaiend zijn waar aan te prijzen en wachtte tot ie kon oversteken. Achteraf geweldig natuurlijk dat ie het toch gewoon weer doet, hahaha, irritante kloothommel.

In al mijn irritatie liep ik weer een hoek om (er zijn wat in Beijing) en liep wat door. En haha, wat zag mijn oog? Een andere ingang naar Co Hill! Geen verkopers, aardige mensen bij het loket en controle en ze spraken nog Engels ook! En het mooie was, op de een of andere manier was het een stuk goedkoper! Vreemd, want dit was de ingang die recht tegenover de achteringang van de Verboden Stad was. Anyway, het zou mij aan me reet roesten. Ik ging naar binnen, beklom de heuvel en kon foto’s maken van het uitzicht over de Verboden Stad. Achteraf viel dat allemaal ook wel mee. Ik werd er niet warm of koud van. Helemaal niet met die smoglaag, die de boel vertroebelt.

En zo ging weer een dag voorbij…