Wereldwonder

Had ik al over de Muur geschreven? Dat was zeer cool. De schorpioenen ‘s avonds rond onze slaapplaats niet.
Ze waren wit. Volgens Amerikaan Steve zijn ze dan net geboren. Volgens de gids zijn er ook witte schorpioenen en waren deze volwassen. Ok, fijn. Ik heb ooit eens per ongeluk (tsja…) een wesp gepakt met m’n blote hand. Ik kan aanraden om dat niet na te doen. Ik was dan ook niet van plan deze schorpioenen op te pakken. Sommigen doen dat wel, rijgen ze aan een stokje en gooien ze in de frituurpan. Heb er nog even aan gedacht om er eentje te proberen, maar ben van die gedachte afgestapt. Zag er niet zo appetijtelijk uit.

Maar de Muur. Maar de Mier op de Muur van de Moor bij het Meer interesseert je geen Moer Meer...
Dat was genieten. De Muur. Chineze Muur. De omgeving bleek erg groen te zijn en het onderwerp nog veel indrukwekkender dan ik had gedacht. En gehoopt! ‘s Avonds al beklommen we een stuk en zagen de zon zakken achter een wachttoren. En geen enkele toerist. Daarna wezen eten met een Chineze familie om na het eten weer de Muur te beklimmen naar onze slaapplaats (inclusief onze 6 voetige, witte vrienden). Niet goed kunnen slapen (hoe zou dat nou komen :D), want het rotan bedje was onmetelijk te kort en mijn slaapzak ook en die was ook niet bestand tegen de kou. Daarom was het ook niet moeilijk om om half 5 op te staan om de zon aan de andere kant via een andere wachttoren weer op te zien komen. Da’s wel redelijk uniek. Daarna wandelden we in een rustig tempo (Steve was al tegen de 60) naar ons doel. Het pad over de Muur is nog redelijk verraderlijk en ik was blij dat ik goede grip onder me schoenen had en wat jonger was dan Steve, die herhaaldelijk even uit stond te hijgen (toch: bien hecho Steve). De eerste paar uur geen enkele toerist tegengekomen. En dat was echt super. Zo kon ik foto’s maken zonder andere hoofden erop. Iets wat ik niet van tevoren had verwacht. Ik vond het slapen op de Muur pas 2 dagen voordat ik het boekte.
Al met al was het super. Iets dat ik altijd al graag had willen doen. Het heeft wat gekost, maar ik ben blij dat ik het heb kunnen doen. Het was zo goed als ik gedacht had. Verschrikkelijk, verschrikkelijk indrukwekkend. Je kijkt over de hele horizon en die hele mur blijft gewoon in beeld. Er komt geen einde aan. Hij kronkelt als een slang door het landschap. Omhoog, omlaag, naar links, rechts. Dan is ie uit het zicht maar komt aan de andere kant weer tevoorschijn om aan de horizon achter een berg te verdwijnen. Waar ie gewoon verder gaat. Je draait je om om verder te lopen en ook voor je uit kronkelt ie alle kanten op. Onwaarschijnlijk gewoon. Gewoon? Nee, verre van dat. Gewoon onwaarschijnlijk.