Regeltjes

Tegenwoordig denken de mensen niet meer na. Ze verschuilen zich achter regeltjes zodat ze zelf niks hoeven te doen en ze vooral de verantwoordelijkheid kunnen doorschuiven. Een probleem van iemand anders is niet hun probleem en naar een oplossing zoeken is te moeilijk of teveel. Dat is echt diep triest. Zo vaak denk ik 'ja maar als je nou even nadenkt, dan zie je toch ook wel dat het niet klopt. Loop dan even naar je baas en leg het voor en maak een uitzondering'. Maar dat helpt niet meer. Een uitzondering?! Paniek, peeuw, moord en doodslag! Uitzonderingen kunnen niet meer gemaakt worden. Natuurlijk niet, het staat niet in de regels dat je een uitzondering kunt maken of dat je naar eigen inzicht mag handelen. Stel je voor...

De hele maatschappij verandert er door. Mensen worden harder, gevoellozer, minder behulpzaam, egoïstischer, luier, minder sociaal, banger, eenzamer, hopelozer en zo kan ik wel even doorgaan. We geven geen aandacht meer aan anderen, we kijken de andere kant op. En het voorbeeld wordt gegeven door de overheid en de instanties. Mensen, we hebben wel rechten in Nederland maar we hebben ook plichten. Niet alleen moeten we belasting betalen maar we hebben ook sociale plichten, vergeet dat niet. Dat wordt tegenwoordig overgeslagen.

Bijvoorbeeld door de Gemeent van Almere. Het ging over taxiterreur. Er komen steeds meer foute taxichauffeurs naar Almere (uit Amsterdam) en er waren al meerder vechtpartijen ontstaan. Of de gemeente er niet iets aan zou moeten doen. Hieronder staat een citaat van een gemeentewoordvoerder:

De gemeente Almere zegt niets van de problemen te hebben vernomen. "Daarom nemen we dus ook geen maatregelen," luidt de reactie van woordvoerder Peter Spek.

Het gaat mij om het woordje 'dus'. Het is onbeschrijfelijk wat zo'n klein woordje voor een betekenis heeft. Het zegt daadwerkelijk alles over de interesse en bezorgdheid van de overheid. Hij slaat de spijker perfect op de kop. Ofwel zegt hij: we zijn niet geïnteresseerd in die problemen en gaan er dus ook  niet naar kijken. Nee, idote randdebiel, moeten er dan eerst WEER doden vallen!! Is er dan helemaal niemand die even nadenkt en zegt 'hee, dit gaat niet de goede kant op, laten we even kijken wat er aan de hand is en er op reageren'. Nee, die mensen bestaan nauwelijks meer.

Hoe kan dat toch? Wat is er met onze samenleving gebeurd? Waarom gaan we zo hard achteruit? Ik vind dat onbegrijpelijk.

Laatst was er een programma op tv over een meisje in een rolstoel. Ze kon amper haar handen bewegen/gebruiken. Er kon absoluut geen twijfel over bestaan dat ze bijvoorbeeld een taxi nodig had om ergens te komen. De papieren die ze moest invullen, zo veel, zoooo ongelooflijk veel! En steeds maar weer moeten herhalen wat er aan de hand was, elke keer weer. En dat voor alles. Ze zei dat ze door al die bureaucratie geen dingen meer aanvroeg omdat het zo enorm veel tijd en energie kostte, het was de moeite al niet meer waard. Ja, en als ze 1 ding verkeerd had ingevuld, kwamen de papieren terug en moest ze alles opnieuw invullen (en ze kon haar handen dus amper gebruiken he!). En ook begon de aanvraagtijd weer van voor af aan, dus weer 8 weken wachten.

Ach mensen, dan krijg je toch tranen in je ogen. Helemaal als ze dan met spoed ergens heen moest, ze om een taxi vroeg en ze die niet kreeg omdat ze niet zeker wisten of ze er wel recht op had. Ze was teringtyfushoereverdomme al van d'r geboorte half verlamd!!! Dat staat toch in haar dossier!!

En hoe moeilijk kan het zijn? Komt het dan door vriendjespolitiek dat er zo veel mensen ambtenaar zijn. Denken de mensen dan echt niet meer na? Ze werd ook van het kastje naar de muur gestuurd (ze belde in de uitzending op om wat te regelen - wat dus niet lukte...). Uiteindelijk kwam ze op een dood spoor en werd er niet meer opgenomen. Wat moet je dan?

Ik ben een simpel figuur en weet dat ik alles zwart-wit zie. Maar daarom zijn de oplossingen voor mij ook makkelijk. Tegenwoordig bestaan er computers. In deze computers zet je wie er wel recht heeft op bijvoorbeeld zo'n taxi. Desnoods huur je personeel in om iedereen letterlijk op te zoeken en beslis je ter plaatse (dus ter plaatse en niet achteraf op kantoor door mensen die helemaal geen kennis hebben gemaakt met de persoon in kwestie) of diegene in aanmerking komt voor extra rechten. Die naam zet je in de computers. Mocht iemand (in dit geval) een taxi nodig hebben, dan tik je die naam in (met sofi-nummer ofzo) en zie je meteen of diegene daar recht op heeft. Is dat nou zo moeilijk? Nee, dat is het niet, maar al die regeltjes beletten je het om te doen.

Als ze daar überhaupt al aan denken...