Zit ik in de autoot (geleend, want zelf hebt ik geen eent), muziekje op, midden in de nacht, rustig op de wegt, komt ik een reclamebord tegent. "Hee eikel!" roept ie. Hmm, die grap is niet eens grappig. Zelfs ík moet daar niet om lachen. Nou, dat wilt wat zeggen hoor, als ik niet om me eigen grap lacht. Dussss... Het was reclame voor een uitvaartbedrijft of -verzekeringt, zo snel kan ik niet lezen. Het ging om de tekst. Nu gaat het er bij reclames om dat ie blijft hangent. Zelfs dan denkt ik bij deze 'hoe kom je er op'. Hoe kom je er van af... En ook die grap is niet grappig. Zal wel zo zijn omdat het over een uitvaartbedrijft gaat. Haha. Dat zegt ik, ik lacht altijd om m'n eigen grappen. Dan is er in ieder geval nog iémand die lacht.
De tekst, ja. Komt ie: "En, wat maakt jouw uitvaart zo uniek?"
Ik zit in die autoot te denken, en te denken. Ik denkt, wat krijgen we nou? Wat is dat nou voor een belachelijke vraagt? In eerste instantiet dacht ik 'ikzelf, natuurlijkt!'. Ik bent ik en ik bent mooi de enige die dat is. Geen andere ALbert, dus mijn uitvaart wordt sowieso uniekt. Net als iedere andere uitvaart want iedereen is uniekt. Zijn we meteen klaart. Logisch antwoord. Punt. Kan die reclame ook stoppen. Beetje stomme vraagt als je het mij vraagt.
Maar toen zijn we verder gaan denken: "jouw"? Wie heeft jou gezegd dat jij mij met jouw magt aansprekent? Want laat nou iedereen in de hele wereld mij met jou en jouw en jij aanspreken... behalve... juist: jij! Eikelt. Ik wenst niet dat jij van dat bedrijft mij met jij gaat aanspreken. Wat voor een lompe bacteriet ben jij dan eigenlijkt? We hebben het hier wel over mijn uitvaart.
En nu we het toch over 'jij' hebben, gaat jij ervan uit dan dat ik zo jong dood gaat, aangezien je mij met jij aanspreekt? Immers, ik zal een stuk jongert zijnt dan jij want oudere mensen spreekt jij waarschijnlijk wel aan met u. Ik ga ervan uit dat je zo schijnheiligt wel bent. Dus ik moet al jong sterven? Dikke vingert voor je, gepe-kop. Ik zal niet overlijden zolang mijn ouders nog leven. Dit benodigt enige uitlegt: er is waarschijnlijk niets ergers voor een oudert om zijn/haar kind te verliezen. Dat verdriet wil ik mijn ouders niet aandoen, en daardoort ga ik niet eerder dood dan zij. Maar dat bedrijf wil dat wel. Ze hopen natuurlijkt van niet, want hoe langer ik die premie betaalt, hoe meer geld zij vangen.
En nog waren we niet uitgedacht. Ik zagt al helemaal voor me dat die mensen bij me op bezoekt komen. Dag ALbert (ze zeggen geen meneer tegen me, McMeneer). Vriendelijk dat ik bent, nodigt ik ze uit voor een kopje koffie. "Maar meneertje (opeens kan het wel), luistert u toch. Ook uw uitvaart moet uniekt zijn. Hier, bij deze klant bijvoorbeeld, ex-klant inmiddels, hadden we een paar cheerleaders, een fanfare en wat aapjes rondlopen die nootjes uitdeelden. Ach, dat vinden de mensen toch leukt. Helemaal die aapjes, die zitten onder de drugst, dus die houden zich wel gedeist. En bij deze klant, ook ex-klant dat begrijpt u, hadden we stiekemt een overvalletje geregeld tijdens de plechtigheid. Doorslaand succes, want dat had niemand verwacht. Dat het achteraf echte overvallers bleken te zijn, was niet de bedoelingt maar het was wél uniekt!"
Wat de fuck verwachten ze nou met 'uniek' tijdens een uitvaart? Dat je die kerel nog een paar keer op z'n bek slaat, als ie daar ligt? Dat vind ik toch al aardig uniek. Nee, ik snap 'm weer eens niet helemaal, volgens mij.
Maar eerlijk is eerlijk, mensen, hij bleef mooi wél hangen!
No comments:
Post a Comment