Thursday, December 3, 2009

Heisa

Een groot modehuis (en dan praat ik over Dolce & Gabbana of Versaci) heeft een model geretoucheerd naar een slanker persoon voor een reclamecampagne. Dat gebeurt bij alle modellen. Op Youtube staat een geweldig filmpje hierover trouwens. De benen worden wat langer gemaakt, het gezicht iets smaller, de borsten wat groter, de taille wat smaller, etc. Niks aan het handje. Nu echter wel. Er is een rel ontstaan over een model die zo op de computer zo mager werd gemaakt dat je bijna door haar heen kunt kijken. Saillant detail: ze is ontslagen omdat ze te dik was. Nadat een krant in Amerika er ruchtbaarheid aan had gegeven, werd bekend wat er was gebeurd. Toen is dat model ook naar buiten getreden met haar verhaal. Nu kun je op internet vinden hoe ze er in het echt uitziet (gewoon een zandloperfiguurtje) en hoe ze haar hebben omgetoverd tot een dun model voor op de poster.

Het hele gedoe draait natuurlijk om het feit dat de modehuizen nu te ver gaan met het stellen van de ‘juiste’ maten voor de vrouw. Die modellen worden zo verschrikkelijk mager gepresenteerd dat het gevaarlijk is om dat te volgen. En die  modellen zelf zijn dus helemaal niet zo, die worden voor de campagne zo gemaakt met computersoftware (retoucheren, heet dat, of in de volksmond ‘photoshoppen’).

Nou goed, hele heisa dus. Moet ik dat deze keer begrijpelijk vinden? Ik weet het niet. Ik zag die poster met dat graatmagere model en dacht, dat kan niet. Als je zo wilt zijn, dan moet je daar ten eerste voor gebouwd zijn en ten tweede er alles voor doen en laten om zo te worden. En dan nog zullen de mensen om je heen het afkeuren en zelfs lelijk vinden. Ik denk dat er echt een steekje bij los zit als je denkt dat die maten goed zijn en dat ze acceptabel zijn. Wat gaat er nou in het hoofd om van een vrouw/meisje die zo’n skelet ziet? “Hee, zo mager moet ik ook zijn”? Als dat zo is, dan ben je toch de realiteit volkomen uit het oog verloren?

Ik begrijp (dat dan weer wel) dat je niet dik wilt zijn, maar een wandelende Skeleton (een levend skelet, genaamd Skeleton,  in de tekenfilmserie Superted “Oh Jack, ik voel me botten al kraken”), nee, dan ben je bij voorbaat al gedoemd tot psychiatrische opsluiting. En als dat niet komt door de wil om op zo’n model te lijken dan komt dat later in een andere fase in je leven.

Conclusie, heisa voor niks? Nee, als je er al één muts mee kan helpen inzien dat je niet zo mager hoeft/moet zijn, dan heeft de heisa geholpen.

No comments: