Een protestmars houden tegen het aanhoudende slechte weer. Ja, dit gaat echt gebeuren. Althans, zo staat het aangekondigd. Een protestmars tegen het weer. Sorry hoor, ik moet het even tot me door laten dringen. En als het nou slecht weer blijft, gaan ze het weer dan dagvaarden? En veroordelen? En stoppen ze de regen dan in de cel?
Ik heb veel trieste dingen gehoord en gelezen (toch een van de motivators om deze blog in leven te houden), maar dit slaat misschien wel alles. Ik stel voor om een brief te sturen naar de tijger in India die laatst een meisje aanviel. Wat zou gaan gebeuren, is gebeurd (dit is nu al een gevleugelde uitspraak :D): we zijn net zo dom en idioot als de Amerikanen geworden.
Over domme en idiote Amerikanen gesproken (ja, dan zijn we nog lang niet uitgeschreven, haha. Nou niet stigmatiseren, ALbert!), we hebben er weer eentje! Een botdebiel (een debiel tot op het bot) van de allerhoogste orde, de debielenorde. Een man (ding? Iets levends? Een uit de kluiten gewassen gemutileerd organisme?) die het nodig vond om mensen in een bioscoop dood te schieten. Een stuk stront met handen en vingers, dat een pistool in zijn handen neemt en gericht op iemands hoofd schiet ... PANG! Kogel gaat dwars door het hoofd van TOTAAL onschuldig slachtoffer, bloed spat in het rond, het lichaam zijgt levens- en zielloos ineen op de grond. Komt nooit meer tot leven. Maar dan richt je je pistool weer op iemand, en ook deze persoon ken je niet. Je haalt de trekker over... PANG PANG PANG PANG!!!! Vier kogels in haar lichaam. Maakt niet uit wie ze was, hoe oud ze is, of ze kinderen heeft of zwanger is. Of misschien was ze net getrouwd met iemand die vorige maand zijn moeder had verloren.
Wat bezielt iemand om mensen te doden die hij niet kent? Gericht en bewust. Komt dat door haat? Pure haat? Of door wat anders? Je denkt niet na over het feit dat je defnitief een leven wegneemt of het verdriet dat je achterlaat. Jij vindt dat jij het recht hebt om een leven te eindigen. Iets wat jij trouwens helemaal niet hebt gecreëerd. Neen, dat is geen vrijbrief voor ouders (zucht, stelletje Amerikanen...). Dan vermoord je dus een paar mensen, en dan? Al dat verdriet, word je daar een beter mens van?
Ik haal mijn moeders woorden maar weer eens aan: "Laat die mensen bij zichzelf beginnen." Waar ik nog aan toe wil voegen: dan word je nog een held ook.
Ik heb veel trieste dingen gehoord en gelezen (toch een van de motivators om deze blog in leven te houden), maar dit slaat misschien wel alles. Ik stel voor om een brief te sturen naar de tijger in India die laatst een meisje aanviel. Wat zou gaan gebeuren, is gebeurd (dit is nu al een gevleugelde uitspraak :D): we zijn net zo dom en idioot als de Amerikanen geworden.
Over domme en idiote Amerikanen gesproken (ja, dan zijn we nog lang niet uitgeschreven, haha. Nou niet stigmatiseren, ALbert!), we hebben er weer eentje! Een botdebiel (een debiel tot op het bot) van de allerhoogste orde, de debielenorde. Een man (ding? Iets levends? Een uit de kluiten gewassen gemutileerd organisme?) die het nodig vond om mensen in een bioscoop dood te schieten. Een stuk stront met handen en vingers, dat een pistool in zijn handen neemt en gericht op iemands hoofd schiet ... PANG! Kogel gaat dwars door het hoofd van TOTAAL onschuldig slachtoffer, bloed spat in het rond, het lichaam zijgt levens- en zielloos ineen op de grond. Komt nooit meer tot leven. Maar dan richt je je pistool weer op iemand, en ook deze persoon ken je niet. Je haalt de trekker over... PANG PANG PANG PANG!!!! Vier kogels in haar lichaam. Maakt niet uit wie ze was, hoe oud ze is, of ze kinderen heeft of zwanger is. Of misschien was ze net getrouwd met iemand die vorige maand zijn moeder had verloren.
Wat bezielt iemand om mensen te doden die hij niet kent? Gericht en bewust. Komt dat door haat? Pure haat? Of door wat anders? Je denkt niet na over het feit dat je defnitief een leven wegneemt of het verdriet dat je achterlaat. Jij vindt dat jij het recht hebt om een leven te eindigen. Iets wat jij trouwens helemaal niet hebt gecreëerd. Neen, dat is geen vrijbrief voor ouders (zucht, stelletje Amerikanen...). Dan vermoord je dus een paar mensen, en dan? Al dat verdriet, word je daar een beter mens van?
Ik haal mijn moeders woorden maar weer eens aan: "Laat die mensen bij zichzelf beginnen." Waar ik nog aan toe wil voegen: dan word je nog een held ook.
No comments:
Post a Comment