Luister...

Soms heb ik van die rare dingen. Nou ja, soms... hahaha.

Zo vond ik het nodig om mijn eigen sport (meer een 'versie van' eigenlijk) te bedenken en heb ik kritiek op alles en nog wat. Al maakt dat mij nog niet raar natuurlijk. Aan de andere kant denk ik ook wel eens aan onze medemens.

Ja joh...

Ja, zoals nu.

Joh...

?

Kijk (lees), er zijn een heleboel mensen die heel verlegen zijn. Dat zullen ze misschien vervelend vinden. Of niet. Het gaat natuurlijk om de mensen die het vervelend vinden. Ik heb daar een soort behandeling voor bedacht.

Rot op.

Geinig he?

Joh...

: )

Kijk (lees), wat ik in gedachte had (heb) is een voorleestherapie. Er zitten dan (verlegen) mensen in een kring en zij moeten om de beurt gaan voorlezen uit een boek. Maakt in beginsel niet uit wat voor boek.

Ik ben namelijk van mening dat verlegen mensen niet graag de aandacht op zich gevestigd willen hebben. Aandacht maakt ze nerveus. Met voorlezen word je gedwongen om juist wel in het middelpunt te staan. Maar, voorlezen is iets heel normaal, dus de psychische (angst)drempel zou niet te hoog moeten zijn. Helemaal niet als je met anderen in een groep zit, die jouw angst delen.

Met voorlezen aan anderen moet je uit je comfortzone treden. Hoe vaker je dit doet, hoe gemakkelijker dit wordt. Dat is volgens mij met heel veel, en ook met voorlezen. Het voorlezen moet ervoor zorgen dat je uiteindelijk in de gaten krijgt dat praten helemaal niet erg is en dat mensen graag naar je luisteren. Je hoeft niet timide te zijn als je iets wilt zeggen. Je leert vertrouwen krijgen om te praten en je leert dat je iets mag zeggen.

Misschien is het ook een goede oefening om je stem te laten horen.

Bij de eerste bijeenkomst is het de bedoeling dat de mensen alleen iets voorlezen. Je moet ergens simpel beginnen en alleen voorlezen lijkt me goed te doen. Hoeveel pagina's achter elkaar zal de ervaring moeten leren. En het is aannemelijk dat ze niet één keer voorlezen, maar een paar keer.

Bij de tweede keer is het de bedoeling dat ze tijdens het voorlezen af en toe stiltes gebruiken. Misschien is het zelfs verplicht om de anderen even aan te kijken.

Bij de derde keer moeten ze in het midden van de kring zitten.

Tijdens de vierde keer moeten ze al voorlezend door de ruimte lopen. Dit, omdat je dan echt opvalt. Bewegende beelden trekken nou eenmaal de aandacht en dat weet de voorlezer ook. Het is zelfs de bedoeling dat de voorlezer dan even een hand op de schouder van een paar mensen legt. Dat is ter zelfvertrouwen van de lezer zelf. Met een simpel gebaar als een hand op de schouder, geef je de verlegen voorlezer een soort vaderlijke/moederlijke rol.

Daarna komt er een bijeenkomst waarin de voorlezers een bepaalde mate van intonatie moeten gebruiken. Ook moeten ze de verschillende personages in het boek een ander (normaal of gek?) stemgeluid geven. Wellicht zelfs heel geanimeerd bewegen?

Tot slot moeten ze bij de laatste bijeenkomst alles uitvoeren.

Het is een begin van een plan. Wat ik ermee moet, weet ik ook niet. Het lijkt me wel een nuttige cursus voor verlegen mensen. Al was het alleen al om andere mensen te ontmoeten. En voorlezen is altijd leuk. Als het verhaal goed of grappig is, dan luisteren de mensen er geboeid naar.

Misschien dat het plan nog uitgewerkt moet worden. Hetzij van tevoren, hetzij na het geven van de eerste cursus.

Nou, leuk.
Joh...