Je ergert je rood en blauw

Vandaag was ik getuige van een gevalletje 'het gaat nooit goed komen met de mensheid want je hebt er mensen tussen zitten, die sporen gewoon echt niet'. Ik heb letterlijk met verbazing staan kijken en ik kon geen woorden vinden om dit omschrijven. Hoe is het toch mogelijk dat mensen zo kunnen zijn? Je hebt ze helaas nog erger (moord, verkrachting, geweld, etc) en die mensen bestaan gewoon, dan hoef je je toch niet meer af te vragen of er ooit nog vrede komt? Nee, dat komt er nooit. Zolang ze niet bij de geboorte een selectie maken, komt er geen vrede. En deze man was een voorbeeld daarvan.
Echt, met de meest stomme verbazing. En nog kan ik het niet bevatten. Het was wel komisch, daar niet van, haha.

Ik liep de winkel uit, ging in mijn auto zitten en het gebeurde voor mijn ogen. Hoe moet ik de situatie omschrijven... Lastig. Nou, weet je wat? Laat ook maar.
Haha.

Oke, effe serieus nou, zou Sanne zeggen.

Ik stond met de neus naar een weg geparkeerd. De weg was tamelijk rustig en redelijk breed. Er was geen middenstreep of iets dergelijks. Het was ook niet vreemd om aan een van de kanten je auto te parkeren, dus op de weg zelf (ik stond toevallig wel op een parkeerplek, maar dat maakte niet veel uit). Mijn parkeerplek bevond zich op een verhoging en er waren naast mij ook nog andere plekken. Een van die plekken werd bezet door een auto (rood) met aanhanger en die wilde weg. Geen probleem. De rode auto rijdt het kleine talud af, wacht op een auto (blauw) die van rechts komt en rijdt dan zelf naar links (dus achter de blauwe auto aan). Ze rijden allemaal behoorlijk langzaam. Wat gebeurt er nou, de blauwe auto stopt plotseling (niks ernstigs) en rijdt achteruit, terwijl de rode auto (met aanhanger) nog bezig is van het talud af te rijden, achter de blauwe aan. De rode auto remt en wacht even om te kijken wat de blauwe auto gaat doen. Die blauwe auto stopt, dus wij wachten (de rode auto dwars op de weg en ik nog steeds geparkeerd, om te kijken wat er gaat gebeuren). Wat denk je? Stapt de chauffeur van de blauwe auto uit. Oke oke, hij gaat even kijken wat de situatie is, denk je dan. Maar nee hoor, hij doet zijn deur dicht, kijkt naar de situatie (oke, hij keek toch), doet de portier achter hem open, laat (niet laadt) zijn dochter uitstappen, doet de deur rustig op slot, kijkt nog even en loopt doodleuk weg. Hahaha.

Ondertussen staat de rode auto dus pal achter de blauwe, maar dwars op de weg EN met een aanhanger die op hem duwt omdat die nog half op dat talud staat! Ook dwars op de weg! En die kutkerel van die blauwe auto loopt gewoon weg. Die rode auto kon geen kant op. Bij de winkel kijkt de blauwe kutkerel nog even om en zwaait triomfantelijk naar de rode auto. En het rare was, die blauwe kerel zag er enorm goedzakkerig uit. Zo'n lobbes met zijn vriendelijke gezicht. Ik wist echt niet wat ik moest denken. Ik wilde uitstappen om te vragen of hij het niet helemaal begreep en of hij wel besefte welke gevaarlijke situatie hij had gecreëerd, maar dat kon ik niet. Ik was letterlijk met stomheid geslagen. En nu begrijp ik die uitdrukking ook pas: stomheid betekent niet dom zijn, maar 'stom' van niet kunnen  praten.

Die rode vent (zo jammer dat het geen agressieveling was, sorry) zat daar ook verbouwereerd in zijn auto. Uiteindelijk stapte hij samen met zijn passagier uit (andere auto's moesten wachten, haha), haakte zijn aanhanger los, draaide de auto, haakte de aanhanger weer aan en kon wegrijden.

Ik vind het nog steeds een onwaarschijnlijk verhaal. Je moet het gezien hebben om het te geloven. Hoe kan iemand zo verschrikkelijk a-sociaal zijn. Als je er dan over nadenkt, dan kom je maar tot een conclusie: er bestaan nou eenmaal zulke lui en zij zullen altijd blijven bestaan. En daarom zal het nooit goed komen.