Uit de hoogte

Goed nieuws voor rechtvaardigheid! Eindelijk, eindelijk is er iets goeds voortgekomen uit een rechtszaak. Je zou het niet meer verwachten, zelfs niet meer hopen. Temeer omdat het om een rijksonderwerp gaat. Hoe je het ook wendt of keert, op de een of andere manier zijn beslissingen rondom dat soort zaken altijd ten nadele van het volk. Gewoon, omdat de wet zegt dat je iets moet doen. Of niet. Het staat in de wet, dus moeten we die kinderverkrachter laten lopen door een vormfout. Er is een lokmiddel (fiets zonder slot bijvoorbeeld) gebruikt, dus is het bewijs niet legaal verkregen en dus kan het niet gebruikt worden. Om te huilen.

Maar nu dus niet! Kennelijk hebben ook de heren rechters mijn blog gelezen, want de naam van de tipgever die de Belastingdienst informatie gaf over verborgen spaargeld in het buitenland, hoeft niet bekend te worden gemaakt! Mooi. Dat betekent dat de (zwart)spaarders gewoon belasting moeten betalen. Dat moet ik ook, dat moet jij ook en dat moeten zij nu ook. Het zou toch van de gekke zijn om de naam van zo iemand prijs te moeten geven want dan zou helemaal niemand dat meer doen. Echt debiel. Dan loopt de Belastingdienst een hoop geld mis.

Ik krijg het nog niet mijn strot uit, anders zou ik 'hulde voor de rechtsprekers' roepen.

En nu we het toch over 'hulde' hebben, eigenlijk is 'diep' een raar woord. Verdieping, diepte, breedte en diepte, de diepte in kijken. Als je een huis aan het bouwen bent, en je zet er een verdieping op, dan ga je niet de diepte in. Een verdieping zou eigenlijk naar beneden moeten gaan. Immers, het is toch een verDIEPing? Diepte, in de zin van hoogte, breedte, diepte snap ik nog wel. Je kijkt ook in de diepte als je over de horizon kijkt, dus als je in een kast kijkt, is de afmeting naar achteren de diepte. Maar als je de diepte in kijkt, kijk je niet letterlijk een diepte in. Dat klopt dan weer niet. Want dan zou je naar beneden kijken. Als je een put graaft, vraag je hoe diep hij moet zijn, niet hoe hoog. Maar als je in een hele diepe put zit (om maar eens een woordgrap te maken) en je kijkt omhoog, dan zeg je weer 'jeetje, wat hoog', niet 'jeetje, wat diep'. Wat je uiteraard wel zou zeggen als je aan de rand van de put zou staan. Gevalletje 'perspectief' wellicht. Misschien moeten we het woord 'verdieping' definitief schrappen en dat vervangen voor etage. Haha, jullie dachten dat ik verhoging zou schrijven. Ook goed hoor. Want dat is toepasselijker dan verdieping. Tenzij het gebouw juist onder de grond zit, zoals geheime organisaties. Het is veel logischer om te zeggen 'hoeveel verhogingen heeft dat gebouw?'. Hmm, klinkt niet eens zo gek.

Door hierover na te denken, heb ik ook de oplossing gevonden voor het eeuwige vraagstuk: waarom begint in Nederland de eerste verhoging met nummer 1 en in Amerika met nummer 2? Als je in Amerika zou zeggen 'take me up to floor 4,' dan zet de liftjongen je er op de derde verhoging uit. Het verschil zit hem in de eenvoud. Heel simpel eigenlijk, maar je denkt er nooit over na. Het gaat om de woorden die we gebruiken om een etage aan te geven. Zij noemen dat een 'floor' (hoi Floor!), wij niet. Zouden wij het ook 'vloer' noemen, dan hadden we waarschijnlijk hetzelfde systeem gekend als zij. Want als je ergens loopt, loop je op de vloer/floor. Logisch dus dat zij de begane grond meetellen. In hun systeem zou het raar zijn als de eerste etage de first floor was. Want waar kom je dan net vandaan? In Nederland gebruiken we niet 'vloer' maar etage. Dus een heel ander woord dan 'vloer'. Dan klopt het in ons systeem dat de eerste etage inderdaad de eerste verhoging is. Onze begane grond/vloer telt niet mee, want een vloer is geen verhoging. En ook geen verdieping. Hoewel, vanuit een verhoging gezien is een vloer natuurlijk een verdieping. Voor jou dan, als je op de eerste etage staat. Al is dat ook maar betrekkelijk want vanaf de grond is de vloer weer geen verdieping, in de letterlijke zin van het woord.

Wat een diepgang weer...