Hoofdzaak

Iemands hoofd afhakken of afsnijden is geen daad van kracht, ik vind het een daad van zwakte.

In Frankrijk zijn in een paar weken 2 mensen onthoofd. Een leraar bij Parijs die een spotprent van Mohammed had laten zien en een vrouw in Nice. De leraar even zeggen dat je het er niet mee eens bent, zat er niet in, neem ik aan. Misschien zei de dader het wel, maar liet hij het daar niet bij. Nou ja, dat tweede is zeker. Iemand onthoofden, hoe kom je erop? Dan zijn er zo veel hersencellen afgestorven dat je de realiteit kwijt bent geraakt. Komt waarschijnlijk door het hersenspoelen, maar dat is mijn interpretatie.

Onze vrijheid van mening raakt aardig in het geding op deze manier. Je roept of je toont wat en onderweg naar huis word je aangevallen, (hopelijk eerst) vermoord om vervolgens onthoofd te worden. Alleen maar omdat je ergens iets van vindt. En dat is niet alleen op religieus vlak; als je in Rotterdam zegt dat je Ajacied bent, moet je ook rennen voor je leven. En vice versa. Als je met een NOS-busje ergens objectief verslag van wilt doen, moet je het logo van de deuren halen. Wilders weet er alles van, die wordt al jaren beschermd want die zal wel op menig islam-dodenlijstje staan. Het is niet altijd verstandig om te zeggen wat je denkt of vindt. Die ruimte wordt steeds beperkter.

Stel dat er straks in Nederland 5 mensen onthoofd worden uit religieus motief, ga je dan met een naambordje bij een moskee staan en roep je dan ook onhebbelijke dingen over Allah en/of Mohammed? Oké, doe je nu misschien ook niet, maar dan waarschijnlijk helemaal niet. De angst regeert immers en we willen niet allemaal onthoofd worden. Dat is een tweede gekke reden om iemand te onthoofden: angst zaaien. Daar schiet je weinig mee op, want het is niet zo dat je opeens in Allah (Hij is groot) gaat geloven als je bang bent. Geloven komt diep van binnen, dat doe je met je hart en ziel. Niet door een pistool (of mes) tegen iemands hoofd aan te zetten. Dus daar bereik je niet mee wat je wilt bereiken: iemand bekeren tot de islam.

Geweld, op welke manier dan ook, inclusief op religieus vlak, is te allen tijde een zwaktebod. Je bent kennelijk niet sterk genoeg om op een normale manier met de situatie om te gaan, om de ander er op een fatsoenlijk manier over te benaderen. Maar dat is eigenlijk niet waar ik het over wil hebben.

Wat is vrijheid van meningsuiting en wanneer gebruiken we dat? Iedereen is anders en daardoor ontstaan verschillende meningen. Dat is nou eenmaal zo, daar kan niemand wat aan doen. We leven nou eenmaal niet (meer) in 1984 waarin alles en iedereen hetzelfde is en denkt. Dat hebben we te accepteren. Daarom is het goed dat we de vrijheid hebben om te kunnen zeggen wat we willen. Anders zou het effe lekker zijn als jij wel je mening mag geven over een onderwerp, en ik, met een andere kijk op de wereld, niet.

Gek genoeg gebruiken we die vrijheid vaak helemaal niet. Want stel dat je een heel lelijke of dikke persoon ziet, ga jij dan naar die persoon toe en zeg jij recht in zijn of haar gezicht: wat ben jij lelijk zeg, of wat ben jij verschrikkelijk dik zeg. Nee, dat doe je niet. Waarom niet? Omdat je het fatsoen hebt om de ander niet te kwetsen. Gelukkig hebben de meesten van ons dat fatsoen meegekregen. Je onthoudt jezelf dus van je vrijheid van meningsuiting. Helemaal niks mis mee!! Het zou een afzichtelijke wereld worden als we die dingen tegen elkaar zouden zeggen.

Dus vertel mij dan eens: waarom is het wel nodig om een groep mensen te kwetsen die een ander geloof aanhangt? Waarom moeten we dan opeens roepen dat we het recht hebben om te zeggen wat we vinden? Ja, ik vind dat we het recht hebben om te zeggen wat we willen. Maar bij de vrouw met een dikke reet zeggen we niet ze een dikke reet heeft. Ook al mag dat wel, je doet het niet. Stel dat ik het toch doe: zo mevrouw, wat heeft u een dikke reet zeg! Dan kan ik je op een briefje geven dat er mensen zijn die mij daarop aanspreken. 'Dat zeg je toch niet?' 'Hoe zou jij het vinden als iemand dat tegen jou zou zeggen?' 'Zie je niet hoe je die vrouw kwetst met je woorden?' Hoezo, ik heb toch vrijheid van meningsuiting, ik mag zeggen wat ik wil. 'Ja hallo zeg, je snapt toch wel dat je dat niet kunt zeggen?'

In dit voorbeeld zal iedereen het met me eens zijn dat je dit inderdaad niet zegt tegen een vrouw. Het is uitermate kwetsend en je bereikt er niks mee door gebruik te maken van je recht van je vrije mening. Maar het kwetsen en beledigen van een hele groep religieuze mensen mag wel (moet zelfs!), want anders word je opeens beperkt in je vrijheid van meningsuiting! Wat is er op tegen om, in dit geval, moslims tegemoet te komen door ons fatsoenlijk te gedragen en hun profeet niet meer belachelijk te maken zoals je een persoon (kan natuurlijk ook een man met een dikke reet of groot voorhoofd zijn!) niet belachelijk maakt.

Als je geen cartoon maakt van een profeet, betekent dat dan dat je geen recht meer hebt om je mening te verkondigen? Nee, het betekent dat je fatsoen in je lichaam hebt en de ander accepteert.